Schludne, trawiaste kępki o delikatnych zielonych liściach dają dużo ładnych różowych kwiatów podudzia w długim okresie w połowie i późną wiosną. Kompaktowa odmiana z gór Nowej Zelandii.
Polska, wąskokolumnowa odmiana o cisa dosyć wolnym wzroście, osiągająca po 10 latach do 2 m wys. Pędy wyprostowane, sztywne, igły ciemnozielone. Wymaga dosyć żyznych i wilgotnych gleb. Polecana do małych ogródków przydomowych i na cmentarze.
Malownicza trawa ozdobna o bardzo cienkich liściach i luźnych, zwiewnych wiechach kwiatostanowych. Jedna z najpiękniejszych, niskich traw ozdobnych o bardzo oryginalnym pokroju, który z każdym podmuchem wiatru ukazuje
Bylina o sztywnych, wyprostowanych, słabo rozgałęzionych pędach, wysokości do 60 cm czyli niższa od typowych jeżówek. Liście wąskolancetowate, całobrzegie. Pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi większymi niż u
Łatwo rośnie na żyznych, suchych do średnio wilgotnych, dobrze przepuszczalnych glebach w pełnym słońcu. Toleruje jasny odcień. Preferuje gleby piaszczyste z doskonałym drenażem. Rośliny tolerują suche warunki glebowe w chłodnym letnim klimacie, ale na ogół doceniają regularne nawilżenie w gorącym klimacie letnim. Unikaj mokrych gleb. Rośliny szybko rozprzestrzeniają się przez kłącza, nie będąc inwazyjnymi, tworząc tłumiącą chwasty okrywę gruntową. Cechy godne uwagi Phlomis russeliana, powszechnie nazywana szałwią turecką lub szałwią jerozolimską, to wyprostowana roślina wieloletnia z rodziny miętowych, która pochodzi z otwartych lasów i polan w Turcji i Syrii. Zwykle rośnie do 90 cm wysokości i 60 cm szerokości. Odważne, szorstkie, aromatyczne, szeroko jajowate, szałwiowe, szaro-zielone podstawowe liście (do 18-24 cm długości) z sercowatymi podstawami rosną do 45 cm wysokości. Drobne, rurkowate, zakapturzone, dwuwargowe, bladożółte kwiaty w kręconych gronach kwitną od lipca do września w odstępach wzdłuż kolumnowych 4-kątnych pędów kwiatowych, które wznoszą się znacznie powyżej podstawowego ulistnienia do 60-90 cm wysokości. Późnym latem kiście kwiatów ustępują ozdobnym główkom nasion, które pozostają atrakcyjne przez całą jesień i zimę. Kwiaty są atrakcyjne jako kwiaty cięte lub na suche kompozycje. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiej nazwy phlomis oznaczającej roślinę, która prawdopodobnie nie należy do tego rodzaju. Specyficzny epitet honoruje Johna Russella (1766-1839). Był 6. księciem Bedford (Anglia) i gorliwym propagatorem botaniki, ogrodnictwa, leśnictwa i rolnictwa
Łatwo rośnie na żyznych, suchych do średnio wilgotnych, dobrze przepuszczalnych glebach w pełnym słońcu. Toleruje jasny odcień. Preferuje gleby piaszczyste z doskonałym drenażem. Rośliny tolerują suche warunki glebowe w chłodnym letnim klimacie, ale na ogół doceniają regularne nawilżenie w gorącym klimacie letnim. Unikaj mokrych gleb. Rośliny szybko rozprzestrzeniają się przez kłącza, nie będąc inwazyjnymi, tworząc tłumiącą chwasty okrywę gruntową. Cechy godne uwagi Phlomis russeliana, powszechnie nazywana szałwią turecką lub szałwią jerozolimską, to wyprostowana roślina wieloletnia z rodziny miętowych, która pochodzi z otwartych lasów i polan w Turcji i Syrii. Zwykle rośnie do 90 cm wysokości i 60 cm szerokości. Odważne, szorstkie, aromatyczne, szeroko jajowate, szałwiowe, szaro-zielone podstawowe liście (do 18-24 cm długości) z sercowatymi podstawami rosną do 45 cm wysokości. Drobne, rurkowate, zakapturzone, dwuwargowe, bladożółte kwiaty w kręconych gronach kwitną od lipca do września w odstępach wzdłuż kolumnowych 4-kątnych pędów kwiatowych, które wznoszą się znacznie powyżej podstawowego ulistnienia do 60-90 cm wysokości. Późnym latem kiście kwiatów ustępują ozdobnym główkom nasion, które pozostają atrakcyjne przez całą jesień i zimę. Kwiaty są atrakcyjne jako kwiaty cięte lub na suche kompozycje. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiej nazwy phlomis oznaczającej roślinę, która prawdopodobnie nie należy do tego rodzaju. Specyficzny epitet honoruje Johna Russella (1766-1839). Był 6. księciem Bedford (Anglia) i gorliwym propagatorem botaniki, ogrodnictwa, leśnictwa i rolnictwa
Szczegóły produktu
902386000
1000 Przedmioty
Komentarze (0)
Oceń
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.
Twoje zgłoszenie nie może zostać wysłane
Napisz swoją opinię
Recenzja została wysłana
Twój komentarz został dodany i będzie widoczny jak tylko zatwierdzi go moderator.
Żeleźniak bulwiasty to rzadka roślina wieloletnia o wielu walorach ozdobnych. Dorasta do 1,5 m wysokości. Liście podłużnie sercowate, brzegiem ząbkowane. Kwiaty ciekawej barwy, różowe z delikatnym fioletowym odcieniem
Łatwo rośnie na żyznych, suchych do średnio wilgotnych, dobrze przepuszczalnych glebach w pełnym słońcu. Toleruje jasny odcień. Preferuje gleby piaszczyste z doskonałym drenażem. Rośliny tolerują suche warunki glebowe w chłodnym letnim klimacie, ale na ogół doceniają regularne nawilżenie w gorącym klimacie letnim. Unikaj mokrych gleb. Rośliny szybko rozprzestrzeniają się przez kłącza, nie będąc inwazyjnymi, tworząc tłumiącą chwasty okrywę gruntową. Cechy godne uwagi Phlomis russeliana, powszechnie nazywana szałwią turecką lub szałwią jerozolimską, to wyprostowana roślina wieloletnia z rodziny miętowych, która pochodzi z otwartych lasów i polan w Turcji i Syrii. Zwykle rośnie do 90 cm wysokości i 60 cm szerokości. Odważne, szorstkie, aromatyczne, szeroko jajowate, szałwiowe, szaro-zielone podstawowe liście (do 18-24 cm długości) z sercowatymi podstawami rosną do 45 cm wysokości. Drobne, rurkowate, zakapturzone, dwuwargowe, bladożółte kwiaty w kręconych gronach kwitną od lipca do września w odstępach wzdłuż kolumnowych 4-kątnych pędów kwiatowych, które wznoszą się znacznie powyżej podstawowego ulistnienia do 60-90 cm wysokości. Późnym latem kiście kwiatów ustępują ozdobnym główkom nasion, które pozostają atrakcyjne przez całą jesień i zimę. Kwiaty są atrakcyjne jako kwiaty cięte lub na suche kompozycje. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiej nazwy phlomis oznaczającej roślinę, która prawdopodobnie nie należy do tego rodzaju. Specyficzny epitet honoruje Johna Russella (1766-1839). Był 6. księciem Bedford (Anglia) i gorliwym propagatorem botaniki, ogrodnictwa, leśnictwa i rolnictwa
