Liriodendron tulipifera Aureomarginatum – tulipanowiec amerykański

Duże drzewo dorastające do wysokości 15-20 m, o pokroju owalnym, regularnym, szerokości 7-12 m. Pień prosty.Liście lirowate, ścięte na wierzchołku, z dwoma wyraźnymi, zaostrzonymi klapami. Blaszka liściowa jasnozielona, słabo błyszcząca, z żółtym nieregularnej szerokości marginesem, bardzo wyraźnym w okresie wiosennym, później zielonożółtym, aż do prawie zielonego pod koniec lata. Jesienią przebarwiają się na żółto. Kwiaty złożone z 9 płatków (tepali). Trzy zewnętrzne bardzo często wyraźnie odgięte do dołu, 6 pozostałych żółtawozielonych, każdy z pomarańczową, dość dużą plamą na wewnętrznej stronie. Przypominają kształtem kwiat tulipana, umieszczone pojedynczo na końcach pędów. Mają długość 5-7 cm i średnicę 4-7 cm, z wyraźnymi i dużymi pręcikami oraz słupkami. Kwitnie w drugiej połowie czerwca i na początku lipca. Niestety kwitnie dopiero po 15-20 latach, a kwiaty wysoko w koronie są ukryte wśród liści.Owocostany szyszkowate, złożone z licznych oskrzydlonych orzeszków długości do 8 cm. Na drzewie pozostają aż do wiosny, po czym rozpadają się.Odmiana odnaleziona w Niemczech w 1903 roku.Dość odporna na mróz (strefa 6a), jednak w surowe zimy może nieco przemarzać. Bardzo dobrze regeneruje, zarówno po przemarznięciu, jak i mechanicznych uszkodzeniach pędów.Wymaga podłoża przepuszczalnego, żyznego, świeżego, umiarkowanie wilgotnego, o odczynie słabo kwaśnym. Nie lubi zwartego podłoża, a także powierzchni zabrukowanej w najbliższej okolicy korzeni. Wrażliwa na zasolenie gleby. Stanowisko słoneczne, sadzi się ją w miejscach zacisznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru.Odmiana polecana do dużych ogrodów parków oraz do zieleni osiedlowej. Najlepiej prezentuje się pojedynczo na trawniku. Dobre drzewo do kompozycji krajobrazowych.Młode egzemplarze należy zabezpieczać przed mrozem.