Schludne, trawiaste kępki o delikatnych zielonych liściach dają dużo ładnych różowych kwiatów podudzia w długim okresie w połowie i późną wiosną. Kompaktowa odmiana z gór Nowej Zelandii.
Polska, wąskokolumnowa odmiana o cisa dosyć wolnym wzroście, osiągająca po 10 latach do 2 m wys. Pędy wyprostowane, sztywne, igły ciemnozielone. Wymaga dosyć żyznych i wilgotnych gleb. Polecana do małych ogródków przydomowych i na cmentarze.
Bylina kłączowa, która często – choć nieprawidłowo – oferowana jest jako ''trawa''. Ma liczne, wąskie liście i tworzy niskie kępy (wys. do 40 cm), które są ozdobne przez cały sezon wegetacji (są zimozielone, choć w naszym klimacie roślina może przemarzać). U odmiany ‘Niger’ liście mają ciemnofioletową barwę. Dodatkowo, latem (VII-IX) pojawiają się...
Bardzo wolno rosnąca i karłowa odmiana o pokroju kulistym lub nieco spłaszczonym. Korona zwarta, ale niezbyt regularna. Pędy krótkie i sztywne, dolne poziome, w środku korony wyprostowane do góry. Odmiana niekiedy po wielu latach może wytwarzać przewodnik i wtedy przybiera formę stożkowatą
Bardzo wolno rosnąca i karłowa odmiana o pokroju kulistym lub nieco spłaszczonym. Korona zwarta, ale niezbyt regularna. Pędy krótkie i sztywne, dolne poziome, w środku korony wyprostowane do góry. Odmiana niekiedy po wielu latach może wytwarzać przewodnik i wtedy przybiera formę stożkowatą. Dorasta do wysokości 1-1,2 m, a średnica może dochodzić do 1-1,5 m. Jeśli wytworzy przewodnik, to może osiągnąć wysokość nawet 1,5-1,8 m. Igły bardzo krótkie, długości 0,5-1 cm, lekko spłaszczone lub też niemal kwadratowe, grube, zaokrąglone na końcach. Igły na młodych przyrostach jasnozielone, po około 4 tygodniach zielenieją. Później w okresie lata ciemnozielone i błyszczące.W zasadzie odporna na mróz (strefa 5b), jednak we wschodnich i północno-wschodnich rejonach kraju może czasami nieco przemarzać. Odmiana stosunkowo mało wymagająca co do podłoża, najlepiej jednak rośnie w przepuszczalnych glebach o umiarkowanej wilgotności i kwaśnym odczynie. Nie toleruje wapnia. Najlepiej czuje się w miejscach półcienistych lub słonecznych.
Szczegóły produktu
814001
Komentarze (0)
Oceń
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.
Twoje zgłoszenie nie może zostać wysłane
Napisz swoją opinię
Recenzja została wysłana
Twój komentarz został dodany i będzie widoczny jak tylko zatwierdzi go moderator.
Kolekcjonerska, karłowa, bardzo wolno rosnąca odmiana o nieregularnym, płaskokulistym pokroju. Po 10 latach osiąga 0,4 m wysokości i 0,6 m średnicy. Przyrosty roczne 1-2 cm. Igły krótkie, sztywne, połyskujące, niebieskawozielone na wierzchu, srebrzyste pod spodem,
Szybko rosnące dość duże drzewo dorastające do 10 m wysokości, o pokroju kolumnowym. Korona wąska, dość gęsta. Pędy grube i silne, wyrastają z pnia pod ostrym kątem. Igły sztywne, grube, długości do 2,5 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczone długo i ostro zakończone,
Jeśli szukasz czegoś nieco innego do swojego ogrodu, być może ta warzywna wersja „Cousin It” od rodziny Adamsów może być właśnie biletem! Jest to płacząca forma świerku norweskiego, która ciągnie się po ziemi lub przelewa się przez brzeg, chyba że zostanie wyszkolony w paliku
Odmiana świerka kłującego o intensywnie srebrnych igłach i regularnym stożkowym pokroju. Świerk kłujący srebrny jest odmianą świerku kłującego. Występuje w Zachodniej Ameryce Północnej (Góry Skaliste), w stanach Kolorado, Utah, Nowy Meksyk, Wyoming
Nowa, jedna z najlepiej wybarwionych odmian świerka kłującego, o rzeczywiście srebrnych igłach. Pokrój regularny, stożkowaty. Bardzo gęste ugałęzienie. Rośnie średnio silnie. Roczny przyrost 15-20 cm. Po 10 latach osiąga 1,8 m wysokości i 1 m szerokości.
Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 12-15 m, o wąskim, stożkowatym pokroju. Gałęzie krótkie, skierowane łukowato ku górze, boczne także krótkie, zwisające. Igły 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, spłaszczone, u młodych roślin ostre i kłujące, u starszych tępe
Duże drzewo dorastające do wysokości 15 m, w młodości bardzo luźne, z kilkoma grubymi, wężowatymi gałęziami, szeroko rozłożonymi, praktycznie nierozgałęzionymi. Starsze egzemplarze powoli się zagęszczają, wytwarzając zwisające gałęzie. Pokrój szerokostożkowaty,
Gęsto rozgałęzione drzewo o oryginalnym szerokostożkowym kształcie. W młodym wieku dolna średnica korony jest często równa wysokości rośliny. W wieku 10 lat wysokość wynosi 200 cm, dorosłe drzewo ma wysokość 500-600 cm, igły są szaro-zielone, twarde. Miejsce jest słoneczne. Gleba lekko kwaśna, umiarkowanie wilgotna, zdrenowana. Strefa 3 (do -34 ° C).
Karłowy świerk o pokroju płaskokulistym, u młodych roślin z lekkim zagłębieniem po środku. Ze względu na ten charakterystyczny kształt, bywa nazywany świerkiem gniazdowym. Szczególnie dekoracyjny na wiosnę, w momencie pojawienia się młodych, jasnozielonych przyrostów.
Picea pungens 'Sonia' to krzew dorastający do 2 m wysokości. Odmiana charakteryzuje się kulistostożkowatym pokrojem i powolnym wzrostem. Pędy poukładane gęsto. Krótkie igły mają barwę niebieskozieloną. Świerk 'Sonia' preferuje stanowiska słoneczne do półcieniste.
Spektakularny, przylegający do podłoża i wleczony świerk kłujący Colorado. Ta miotła będzie rywalizować z Piceą p. „Glauca Procumbens”, ponieważ pozostaje jeszcze niżej. Można ją sadzić kaskadowo po ścianach skalnych lub dużych głazach, aby u
Karłowa, bardzo wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki, uzyskana w amerykańskiej szkółce Iseli w 1978 roku jako mutacja odmiany ‘Conica’. Roślina rocznie przyrasta zaledwie o 5-6 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 1 m wysokości i 0,6 m szerokości przy podstawie. I
Płacząca, niebiesko-szara odmiana świerka Engelmanna. Igły są jasnoniebieskie. Bardzo odporny na zimno wybór, który jest zarówno pełen wdzięku, jak i niesamowity dla krajobrazu. Warstwy niebiesko-zielonych liści wdzięcznie i delikatnie układają się kaskadowo,
Obecnie brak na stanie, prawdopodbnie będą od połowy sierpnia 2024
Bardzo wolno rosnąca i karłowa odmiana o pokroju kulistym lub nieco spłaszczonym. Korona zwarta, ale niezbyt regularna. Pędy krótkie i sztywne, dolne poziome, w środku korony wyprostowane do góry. Odmiana niekiedy po wielu latach może wytwarzać przewodnik i wtedy przybiera formę stożkowatą
