stewarcja kameliowata – Stewartia pseudocamellia

Drzewo lub kilkupniowy, duży krzew o egzotycznym wyglądzie. Młode rośliny mają pokrój wyprostowany, starsze tworzą parasolowatą i nieregularną koronę. W Polsce dorasta do 6-12 m, w swojej ojczyźnie do 18 m wys. Wzrost powolny. Kora na pniu i gałęziach bardzo dekoracyjna, czerwonawa. Łuszczy się odkrywając żółte, cynamonowe, lub czerwone spodnie partie świeżej kory. Liście ciemnozielone, eliptyczne, jesienią wspaniale przebarwiają się na czerwono i purpurowo. Pączki kwiatowe pojawiają się w połowie maja. Kwiaty białe, pojedyncze, miseczkowate, duże, płaskie, 6-10 cm śr., z żółtym środkiem. Rozwinięte kwiaty pozostają na roślinie tylko 3-4 dni, ale występują masowo i kwitną długo, do 50 dni w roku, VI-VIII. Owoce pięciokanciaste torebki. Wymaga gleby świeżej, ale nie nadmiernie wilgotnej, kwaśnej do obojętnej (pH 4,5 – 6,5) oraz miejsca słonecznego lub półcienistego, osłoniętego od zimnych wiatrów. Jest całkowicie mrozoodporna w starszym wieku – młodym roślinom przemarzają najczęściej tylko niezdrewniałe części pędów jednorocznych, ale szybko się regenerują. Młode stewartie powinny być okrywane na zimę np. matami, lub agrowłókniną. Jej korzenie są płytko położone pod ziemią i są wrażliwe na suszę. Bardzo dekoracyjna soliterowa roślina zarówno do ogrodów jak i do parków.