Abies cephalonica 'Meyer's Dwarf' - jodła grecka

Dość duże, zimozielone drzewo dorastające do 10 m wysokości. Pokrój stożkowaty, bardzo regularny. W młodości rośnie niemal kolumnowo, w starszym wieku u dołu poszerza się.Rośnie dość wolno, szczególnie w młodym wieku. Pędy skierowane do góry pod kątem niemal 45o.Igły 1,5-2,5 cm długości i 2-2,5 mm szerokości, płaskie, ciemnozielone i błyszczące, na spodniej stronie z dwoma białymi paseczkami. Na wierzchołku zaokrąglone lub delikatnie wcięte, grzebieniasto ustawione na pędach. Nie ogałaca się od dołu.Szyszki wąskocylindryczne, sterczące do góry, długości 10-15 cm, początkowo zielone, późnie brunatne, rozpadające się na drzewie.Odmiana pochodzenia angielskiego, po raz pierwszy opisana w 1851 roku.Podobnie jak gatunek nieco wrażliwa na mróz (strefa 6a). W surowe zimy może przemarzać. Ponieważ rozwija się stosunkowo wcześnie jest narażona na przemrożenie igieł przez wiosenne przymrozki.Najlepiej rośnie w podłożu gliniasto-piaszczystym, o umiarkowanej wilgotności i odczynie lekko kwaśnym. Gleby piaszczyste, suche, ale także i ciężkie, wilgotne nie nadają się do jej uprawy. Dobrze rośnie zarówno na pełnym słońcu, jak i w niewielkim ocienieniu. Wrażliwa na suszę, zanieczyszczenie powietrza oraz zasolenie. Nie lubi miejsc narażonych na silne wiatry. Lubi dużą wilgotność powietrza.Przydatna przede wszystkim do wysadzania w ogrodach przydomowych oraz w parkach, gdzie sadzi się ją w miejscach osłoniętych, ale jednocześnie takich, aby można było oglądać jej pokrój.