Schludne, trawiaste kępki o delikatnych zielonych liściach dają dużo ładnych różowych kwiatów podudzia w długim okresie w połowie i późną wiosną. Kompaktowa odmiana z gór Nowej Zelandii.
Kwiaty intensywnie różowe, utrzymujące barwę, małe, 2-3 cm, zebrane w kiście. Liście drobne, błyszczące. Pędy cienkie, przewieszające się i pokrywające podłoże. Wzrost średni, wys. 60-70 cm. Atrakcyjna, zdrowa odmiana, całkowicie odporna na przemarzanie, obficie kwitnąca. Sadzona w grupach, daje ładną barwną plamę. Gęstość sadzenia, 5-6 sz/m2.
Polska odmiana o pokroju wąskokolumnowym, w młodości wąskim, później nieco szerszym, ale zawsze gęstym i regularnym, wytwarzającym kilka równoległych przewodników. Dorasta do wysokości 2 m i 0,6-0,8m szerokości.
Łatwo rośnie na przeciętnej, średniej, dobrze przepuszczalnej glebie w pełnym słońcu do częściowego cienia. Toleruje szeroką gamę gleb. Lubi gleby piaszczyste w pełnym słońcu. Mniej obficie kwitnąca w półcieniu. Zimozielony
Odmiana o bardzo dużych i niezwykle efektownych podsadki kwiatowych, uzyskana w USA ze skrzyżowania C. kousa i C. nuttallii. Krzew dorasta do 3-5 m wysokości. Tworzy eliptyczne, ciemnozielone, ostro zakończone liście, jesienią przebarwiające się na żółto, czerwono
Do rodzaju modrzewnica zaliczamy 2 gatunki niskich, zimozielonych krzewinek rosnących w chłodnym klimacie półkuli północnej. W Polsce naturalnie występuje modrzewnica pospolita, zwana także modrzewnicą północną. Gatunek ten, zwykle razem z żurawiną,
Wartościowa bylina, tworząca okazałe kępy, o wysokości do 90 cm, szybko się rozrastająca, o dużym wigorze. Ma klapowane, żywo zielone liście, które jesienią czerwienieją. Duże (o średnicy do 5 cm), niebieskoliliowe kwiaty
To efektowna, kępkowa trawa ozdobna charakteryzująca się prostymi, nitkowatymi zielonymi liśćmi oraz wyjątkowymi kwiatostanami. Oto jej główne cechy i wskazówki dotyczące uprawy:
Nie dostępne, mogą być prawdopodobnie w wrześniu 2025
Picea chihuahuana - świerk chihuahuański -
817301
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japoni
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japonii. Historia ewolucji, która mogła wytworzyć ten osobliwy wzór, pozostaje tajemnicą. W badaniu tym nie uwzględniono innych świerków meksykańskich, Picea martinezii i P. mexicana (tutaj traktowanych jako P. engelmannii var. mexicana ). Picea martinezii była dawniej uważana za synonim P. chihuahuana(Farjon 1990), ale okazały się wyraźnie odrębne w szczegółowej analizie, „uzasadniając zachowanie P. martinezii jako odrębnego gatunku” w opinii Taylora i in. (1994) , określenie oddzielnie potwierdzone przez Ledig et al. (2004) w analizie wykorzystującej wiele niezależnych linii danych molekularnych. Dane te wskazują jednak również, że te dwa taksony są siostrami, więc P. martinezii można rozsądnie traktować jako odmianę lub podgatunek P. chihuahuana , chociaż według mojej wiedzy te kombinacje nie zostały jeszcze wykonane.Opis Drzewo do 25-35 m wysokości i 45-70 cm pierśnicy, z jasnoszarą bruzdowaną i łuszczącą się korą. Korona wąsko-stożkowa, otwarta z kilkoma długimi gałęziami wśród liczniejszych bardzo krótkich gałęzi. Pędy mocne, blado płowe. Liście niebieskozielone, matowe, z wyraźnymi liniami szparkowymi, długości 17-23 mm, w przekroju rombowe do lekko spłaszczonego, niezwykle ostre (przy uchwyceniu pędów łatwo czerpiące krew!) z długim wierzchołkiem kolca. Szyszki zielone, dojrzewające pomarańczowo-brązowe, cylindryczne, o długości 7-12 cm, szerokości 4-5 cm po otwarciu, z ciasno upakowanymi lub nawet zatkanymi łuskami o długości 18-23 mm i szerokości 14-20 mm, ze ściętymi wierzchołkami, prawie kwadratowymi końcami. Nasiona 3,5-4 mm, czarne, ze skrzydełkiem 10-12 mm. ( Martínez 1953 , Gordon 1968 , Nienstaedt 1983 , Taylor i wsp. 1994oraz szyszki w kolekcji MP Frankis). Zobacz P. martinezii dla różnic w stosunku do tego gatunku. Dystrybucja i EkologiaMeksyk: SW Chihuahua, W Durango, na wysokości 2300-(?)3200 m ( Gordon 1968 ). Próba kompleksowej inwentaryzacji (Ledig et al. 2000) zidentyfikowała 39 stanowisk w trzech rozłącznych skupiskach wzdłuż Sierra Madre Occidental, rozciągających się na północ 687 km na południe od Zwrotnika Raka, jak pokazano na poniższej mapie. (To i P. morrisonicola z Tajwanu są najbardziej wysuniętym na południe Piceagatunków.) Bliższe badanie tej mapy pokazuje, że drzewostany prawie zawsze występują na stromych, północnych zboczach. Środkowe i południowe drzewostany znajdują się na średniej wysokości 2675 m, północne na 2325 m (Ledig et al. 2000). Ich rodzimy klimat jest kontynentalny i należy do najzimniejszych w Meksyku
Szczegóły produktu
817301
strefa 5b: od -26,1 do -23,3ºC
strefa 6a: od -23,3 do -20,6ºC
strefa 6b: od -20,6 do -17,8ºC
strefa 7a: od -17,8 do -15,0ºC
strefa 7b: od -15,0 do -12,2ºC
strefa 8a: od -12,2 do -9,4ºC
Promocje
1) - 10% rabatu za zakup do 31.08.2025 roku
2)RABATY OD KWOTY ZAKUPU
od 500 do 999 zł - 5%
Od 1000zł - 10 %
Od 2000 zł -20 %
Od 3500 zł -30 %
PROMOCJE SUMUJĄ SIĘ.
1) Dlaczego wiosną trawy są przycięte i mają małą wysokość?
Odp.
Ponieważ najwyższe są np Miskanty, jesienią i zimą, kwietną jesienią i wczesną wiosną powinno ściąć stare łodygi roślin.
2) Dlaczego byliny wczesną wiosną są małe?
Odp.
Ponieważ zapadają na sen zimowy i jest to naturalne, że są mniejsze i od wiosny nabywają wigoru. Są też byliny co oprócz wiosną kwitną latem jesienią jesienią
3) Dlaczego ceny są wyższe niż gdzie indziej.
Odp.
Cena rośliny zależy od wielkości bryły korzeniowej po prawidłowo szkółkowanej ( przesadzanej z mniejszej doniczki do większej wraz z rozrostem bryły ) Czyli im większy pojemnik tym jest starsza i od tego zależy cena rośliny. Wysokość jest na drugim miejscu.
4) Kiedy najlepiej sadzić rośliny?
Odp.
Zakupione w pojemnikach można sadzić prawie przez cały rok ale jednak najlepszą porą roku to jesień: wrzesień, październik i początek listopada tak by rośliny zdążyły się ukorzenić, można jeszcze rośliny sadzić w kwietniu, na początku maja.
Rośliny kopane powinny być posadzone w tym samym dniu co wykopane, obficie podlane po posadzeniu od tego zależy przyjęcie roślin. Dla nie których wymagane jest częste podlewanie ( Tuje) i najlepiej gdy jest automatyczne podlewanie.
5) Co jak wpłacę za roślinę i nie będzie jej to co?
Odp.
W tedy Państwo dostaną zwrot na konto które płatność była zrobiona ale nie wcześniej niż termin wysyłki roślin
6) Ile trwa podróż rośliny?
Odp.
Teraz są wysyłane firmą DHL usługą premium oznacza to gwarancję dostarczenia na następny dzień.
7) Dlaczego rośliny nie są wysyłane za pobraniem?
Odp.
Dlatego, że koszt wysyłki z materiałami i otrzymaniem zwrotu to 90 zł przy wyższych roślinach nawet 150-200 zł i nie ma gwarancji, że klient zamawiający odbierze roślinę tak miałem latem 2023 gdzie przyszło 10 nie odebranych wysyłek. Aby zrobić przelew można poprosić kogoś z swojej rodziny lub udać się na pocztę czy do punktu gdzie można zrobić przelew na konto.
9) Dlaczego na żywopłoty nie są polecane Tuje Szmaragd?
Tuje Szmaragd są to rośliny szpalerowe ( nie można przycinać z boku tylko z góry ) Należy pamiętać, że najstarsze mają 2 metry szerokości. Starsze rośliny nie lubią przesadzania. Tuje powstały w Danii a więc preferują tamtejszy klimat morski czyli wilgotność powietrza a więc nie lubią suchego podłoża. Mam klientów, którzy się pytają potrzebuję Tuji Szmaragd na 130 cm bo wypadły ( klient nie podlewał) albo 200 cm bo wypadły a starsze Tuje nie lubią przesadzania. Po nad to chorują na choroby, są narażone na szkodniki więcej na stronie: https://www.ogrody.wloclawek.pl/pielegnacja-tuji-szmaragd/
Można posadzić inne rośliny na żywopłot niż Tuja Szmaragd ( Tuja Szmaragd nie jest popularna na zachodzie Europy)
Komentarze (0)
Oceń
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.
Twoje zgłoszenie nie może zostać wysłane
Napisz swoją opinię
Recenzja została wysłana
Twój komentarz został dodany i będzie widoczny jak tylko zatwierdzi go moderator.
Nowa, jedna z najlepiej wybarwionych odmian świerka kłującego, o rzeczywiście srebrnych igłach. Pokrój regularny, stożkowaty. Bardzo gęste ugałęzienie. Rośnie średnio silnie. Roczny przyrost 15-20 cm. Po 10 latach osiąga 1,8 m wysokości i 1 m szerokości.
świerk kłujący Nana – niebieskie igły, powolny wzrost, Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych rośnie powoli, także gleby
Gęsta, karłowa, wolno rosnąca odmiana świerka. Pokrój regularny, stożkowy, z wyraźnym przewodnikiem. Po 10 latach osiąga 1-1,2 m wysokości. po wielu latach dorasta do 2-3 m. Pędy sztywne. Igły krótkie, ciemnozielone, młode jasnozielone. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne.
Wolno rosnąca i karłowa odmiana o pokroju stożkowatym, koronie zwartej, bardzo gęstej. Dorasta do wysokości 2-2,5 m i osiąga średnicę 1-1,5 m.Odporna na mrozy (strefa 4). Mało wymagająca co do rodzaju gleby, ale najlepiej rośnie w podłożu gliniasto-piaszczystym,
Picea sitchensis ''Midget'' Wolno rosnąca odmiana świerka sitkajskiego o płasko kulistym pokroju i krótkich zielonych igłach od spodu srebrzystych. Widoczne są obie strony igieł, co daje wrażenie dwubarwności. Po wielu latach dorasta do ok. 1 m wysokości i ok. 1,2 m średnicy. Preferuje stanowiska słoneczne, osłonięte, gleby średnio żyzne, umiarkowanie...
Karłowy świerk o pokroju płaskokulistym, u młodych roślin z lekkim zagłębieniem po środku. Ze względu na ten charakterystyczny kształt, bywa nazywany świerkiem gniazdowym. Szczególnie dekoracyjny na wiosnę, w momencie pojawienia się młodych, jasnozielonych przyrostów.
Odmiana bardzo powoli rosnąca, o pokroju bardzo regularnego stożka, o cienkich, sztywnych pędach. Bardzo podobna do odmiany ‘Conica’. Dorasta do wysokości 1,5-2 m, przy średnicy u podstawy dochodzącej do 1 m. Niekiedy wytwarza dwa lub więcej przewodników.
Świerk serbski White Tops wyrośnie do około 5 m wysokości w dojrzałości, z rozpiętością 3,5 m. Ma niski baldachim z typowym prześwitem 1 stopy od ziemi i nadaje się do sadzenia pod liniami energetycznymi. Rośnie powoli iw idealnych warunkach może żyć 80 lat lub dłużej.
Karłowa i bardzo wolno rosnąca odmiana o pokroju kulistospłaszczonym, niekiedy kulisto stożkowatym. Pędy bardzo gęste, sztywne i krótkie, skierowane do góry. Dorasta do wysokości 0,3-0,6 m i osiąga średnicę do 0,5-0,8 m. Roczne przyrosty nie przekraczają 2-4 cm długości.Igły krótkie,.
Wolnorosnąca odmiana świerka serbskiego, przybierająca kształt szerokiego stożka o nieregularnej powierzchni. Po 10 latach dorasta do 0,6 m wysokości i 0,75 m średnicy. Pędy krótkie, sztywne. Młode przyrosty złociste. Igły krótkie, 5-10 mm długości
Gęsto rozgałęzione drzewo o oryginalnym szerokostożkowym kształcie. W młodym wieku dolna średnica korony jest często równa wysokości rośliny. W wieku 10 lat wysokość wynosi 200 cm, dorosłe drzewo ma wysokość 500-600 cm, igły są szaro-zielone, twarde. Miejsce jest słoneczne. Gleba lekko kwaśna, umiarkowanie wilgotna, zdrenowana. Strefa 3 (do -34 ° C).
Wolno rosnąca dekoracyjna forma świerka kłującego, atrakcyjna dla połączenia złocistożółtego koloru nowych pędów z niebieskim kolorem igieł zeszłorocznych. Maks. wysokość 2 - 2,5 m na 10 lat, przy szerokości ok. 1 - 1,5 m. Maks. wysokość 4 m.
świerk kłujący 'Stanley's Pygmy' - miniaturowa, kulista odmiana Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych rośnie powoli, także gleby z wysokim poziomem wody gruntowej nie nadają się do uprawy tej odmiany. Wymaga stanowisk słonecznych, w cieniu...
Odmiana świerka pospolitego z szyszkami na zakończeniach pędów, znaleziona w 1890 r. w lesie w Szwecji. Wzrost powolny. Stare egzemplarze po ok. 30 latach dorastają do 4-5 m wysokości i 3 m szerokości. Pokrój roślin nieregularny, gęsty, w zarysie szerokostożkowaty z gałęziami
Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 30 m, w naszych warunkach zwykle niższe (20 m), o zróżnicowanym pokroju. Większość egzemplarzy ma korony wąskie, strzeliste, ale zdarzają się egzemplarze o koronie szerszej. Gałęzie krótkie skierowane łukowato ku górze. Gałęzie boczne, także krótkie, zwisające.Odporny na mróz (strefa 5a). Mało wymagający co...
"Picea omorika ""Treblitzsch” Opis Mały, zwarty, bardzo wolno rosnący, zimozielony krzew, iglasty (wys. 0,3-0,5 m, szer. do 0,5 m). Korona zaokrąglona do kopuły, gęsta. Gałęzie poziome, lekko zwisające, krótkie, gęsto rozgałęzione. Igły (1 cm) cienkie, spiczaste, ciemnoniebiesko-zielone, pod spodem białe. Łatwo znosi warunki miejskie i zimno"
Bardzo wolno rosnąca i karłowa odmiana o pokroju kulistym lub nieco spłaszczonym. Korona zwarta, ale niezbyt regularna. Pędy krótkie i sztywne, dolne poziome, w środku korony wyprostowane do góry. Odmiana niekiedy po wielu latach może wytwarzać przewodnik i wtedy przybiera formę stożkowatą
Wysokie drzewo dorastające do 30–45 m wysokości. Pochodzi z wysokich gór C China. Występuje na wysokości 1500–3800 m na bielicowych górskich w subalpejskim klimacie kontynentalnym z mroźnymi zimami i suchymi latami. Korona jest wąsko stożkowata,
Picea engelmannii 'Stanley Mountain' #28 to zwarta, wyprostowana, stożkowata karłowata odmiana świerka Engelmanna z atrakcyjnymi, jasnymi, błękitnymi igłami. Po 10 latach wzrostu dojrzały okaz mierzy od 36 do 40 cali (90-100 cm) i nieco szerszy,
Powoli rosnąca odmiana świerka o zwartym, szerokostożkowatym pokroju i atrakcyjnym wiosennym zabarwieniu igieł. Korona gęsta, niezbyt regularna, ugałęziona do samej ziemi. W wieku 10 lat osiąga 1,5 m wysokości i 1 m szerokości. Po wielu latach dorasta do 3-4 m wysokości.
świerk kaukaski 'Juwel' – zwarta, karłowa odmiana o kulistym pokroju, Nie ma specjalnych wymagań glebowych, ale źle znosi gleby wapienne. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od zimowych wiatrów. Dobrze prezentuje się z wrzosami i płożącymi krzewinkami,...
świerk kaukaski 'Summergold' - wiosenne przyrosty złotożółte, starsze igły żółtawe, zwarty pokrój Nie ma specjalnych wymagań glebowych, ale źle znosi gleby wapienne. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od zimowych wiatrów. Dobrze prezentuje się z...
Drzewo iglaste z rodziny sosnowej i świerkowej, dorastające do wysokości 0,5 metra i szerokości 3 metrów. Prosta wersja świerka kolczastego z szaro-niebieskimi igłami. Igły są twarde i ostre. Odmiana holenderska, w pełni mrozoodporna, preferuje stanowiska słoneczne i wilgotne, przepuszczalne gleby.Odpowiednie rośliny do pokrywania skarp i ścian
Drzewo o regularnym, stożkowatym pokroju, dorastające do 4 m wysokości. W młodym wieku powoli rosnące, później nieco szybciej.Najlepszym podłożem są gleby gliniasto-piaszczyste, zasobne w próchnicę, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśne
Świerk kłujący , choć pochodzi z lasów Gór Skalistych Kanady i USA, jest tutaj bardzo udomowionym drzewem. Szczególnie popularne są tu odmiany o niebieskawych igłach. Zwykle rosną wolno, dlatego są częstym wyborem do mniejszych ogrodów jako ciekawi.
Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 12-15 m, o wąskim, stożkowatym pokroju. Gałęzie krótkie, skierowane łukowato ku górze, boczne także krótkie, zwisające. Igły 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, spłaszczone, u młodych roślin ostre i kłujące, u starszych tępe.
Wolno rosnąca odmiana o pokroju szerokostożkowatym. Dorasta do wysokości 3-5 m i osiąga średnicę do 2 m. Pędy krótkie, poziome. Igły sztywne, grube, długości do 3 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczone, długo i ostro zakończone, bardzo kłujące.
Bardzo popularna i cenna, karłowa odmiana świerka o kopulastym pokroju. Młode rośliny tworzą płaskokuliste formy, starsze egzemplarze przyjmują kształt bardzo szerokiego stożka, bez wyraźnego przewodnika. Wzrost powolny. Roczny przyrost 5-8 cm. Po 10 latach osiąga 0,3 m wysokości i 0,8 m średnicy.
Szybko rosnące dość duże drzewo dorastające do 10 m wysokości, o pokroju kolumnowym. Korona wąska, dość gęsta. Pędy grube i silne, wyrastają z pnia pod ostrym kątem. Igły sztywne, grube, długości do 2,5 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczone długo i ostro zakończone, kłując
Odmiana bardzo powoli rosnąca, o pokroju bardzo regularnego stożka, o cienkich, sztywnych pędach. Dorasta do wysokości 3-4 m, przy średnicy u podstawy dochodzącej do 1,5 m. Niekiedy wytwarza dwa lub więcej przewodników i wtedy mamy do czynienia
Zimozielone drzewo dorastające do 12-15 m wysokości. Przewodnik wyraźny, gałęzie wyrastające z przewodnika skierowane do dołu, niemal do niego przylegając. Korona bardzo symetryczna, wąska i gęsta.Wytrzymała na mrozy (strefa 5a). Tolerancyjna w stosunku do gleby,
Oryginalna odmiana świerka kłującego o zielonych igłach i ozdobnych szyszkach. Rośnie powoli i niezbyt regularnie. Jedne egzemplarze pozostają długo krzaczaste, inne tworzą przewodnik i dają pojedyncze przyrosty do 30 cm długości. W wieku 10 lat osiąga około 0,8-1,2 m wysokości.
Iglasty, wiecznie zielony, wąskokolumnowy pokrój, może rosnąć około 30 cm rocznie, osiągając dojrzałą wysokość 9 m wysokości, ale tylko 1,2 m szerokości u podstawy, gęsto ułożone gałęzie, stromo wznoszące się. Liście (igły) długości 12-14 mm, ciemnozielone, zimą nieco niebieskawozielone. Szyszki o długości 8-10 mm, szerokości około 2,5 cm.Słońce Odporny...
Polska, karłowa forma świerka o płaskokulistym pokroju. Pędy sztywne, wyrastające nieregularnie. Po dziesięciu latach osiąga ok. 1 m średnicy. Igły krótkie, sztywne, zielone, z lekkim niebieskawym nalotem. Małe wymagania glebowe. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych,
"Miniaturowa forma odmiany świerka ‘Acrocona’, z szyszkami na zakończeniach pędów. Młode szyszki mają czerwone zabarwienie i co roku na wiosnę pojawiają się w dużych ilościach na krzewie. Pokrój roślin nieregularny, gęsty, zaokrąglony lub szerokostożkowaty ze zwisającymi gałęziami bocznymi.
świerk kłujący ''Kugel Kohout'' - zwarta, karłowa odmiana, igły srebrzystoniebieskie. Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych rośnie powoli,
Nie dostępne, mogą być prawdopodobnie w wrześniu 2025
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japoni
