Schludne, trawiaste kępki o delikatnych zielonych liściach dają dużo ładnych różowych kwiatów podudzia w długim okresie w połowie i późną wiosną. Kompaktowa odmiana z gór Nowej Zelandii.
Kwiaty intensywnie różowe, utrzymujące barwę, małe, 2-3 cm, zebrane w kiście. Liście drobne, błyszczące. Pędy cienkie, przewieszające się i pokrywające podłoże. Wzrost średni, wys. 60-70 cm. Atrakcyjna, zdrowa odmiana, całkowicie odporna na przemarzanie, obficie kwitnąca. Sadzona w grupach, daje ładną barwną plamę. Gęstość sadzenia, 5-6 sz/m2.
Polska odmiana o pokroju wąskokolumnowym, w młodości wąskim, później nieco szerszym, ale zawsze gęstym i regularnym, wytwarzającym kilka równoległych przewodników. Dorasta do wysokości 2 m i 0,6-0,8m szerokości.
Łatwo rośnie na przeciętnej, średniej, dobrze przepuszczalnej glebie w pełnym słońcu do częściowego cienia. Toleruje szeroką gamę gleb. Lubi gleby piaszczyste w pełnym słońcu. Mniej obficie kwitnąca w półcieniu. Zimozielony
Wartościowa bylina, tworząca okazałe kępy, o wysokości do 90 cm, szybko się rozrastająca, o dużym wigorze. Ma klapowane, żywo zielone liście, które jesienią czerwienieją. Duże (o średnicy do 5 cm), niebieskoliliowe kwiaty
Do rodzaju modrzewnica zaliczamy 2 gatunki niskich, zimozielonych krzewinek rosnących w chłodnym klimacie półkuli północnej. W Polsce naturalnie występuje modrzewnica pospolita, zwana także modrzewnicą północną. Gatunek ten, zwykle razem z żurawiną,
Malownicza trawa ozdobna o bardzo cienkich liściach i luźnych, zwiewnych wiechach kwiatostanowych. Jedna z najpiękniejszych, niskich traw ozdobnych o bardzo oryginalnym pokroju, który z każdym podmuchem wiatru ukazuje
Silnie rosnący, rozprzestrzeniający się, karłowaty wiecznie zielony krzew do 40 cm, z jasnozielonymi liśćmi i czystymi białymi kwiatami. Rośnie w dobrze przepuszczonej kwaśnej glebie na pełnym słońcu.
Szybko rosnące drzewo o bardzo wąskim, kolumnowym pokroju. Osiąga 10-15 m wys. i zaledwie 3-5 m szer. Roczne przyrosty do 0,5 m. Wszystkie pędy ułożone pionowo do góry wzdłuż strzelistego pnia. Liście typowe dla gatunku, okrągłe, ząbkowane, 3-10 cm dł., na
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japoni
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japonii. Historia ewolucji, która mogła wytworzyć ten osobliwy wzór, pozostaje tajemnicą. W badaniu tym nie uwzględniono innych świerków meksykańskich, Picea martinezii i P. mexicana (tutaj traktowanych jako P. engelmannii var. mexicana ). Picea martinezii była dawniej uważana za synonim P. chihuahuana(Farjon 1990), ale okazały się wyraźnie odrębne w szczegółowej analizie, „uzasadniając zachowanie P. martinezii jako odrębnego gatunku” w opinii Taylora i in. (1994) , określenie oddzielnie potwierdzone przez Ledig et al. (2004) w analizie wykorzystującej wiele niezależnych linii danych molekularnych. Dane te wskazują jednak również, że te dwa taksony są siostrami, więc P. martinezii można rozsądnie traktować jako odmianę lub podgatunek P. chihuahuana , chociaż według mojej wiedzy te kombinacje nie zostały jeszcze wykonane.Opis Drzewo do 25-35 m wysokości i 45-70 cm pierśnicy, z jasnoszarą bruzdowaną i łuszczącą się korą. Korona wąsko-stożkowa, otwarta z kilkoma długimi gałęziami wśród liczniejszych bardzo krótkich gałęzi. Pędy mocne, blado płowe. Liście niebieskozielone, matowe, z wyraźnymi liniami szparkowymi, długości 17-23 mm, w przekroju rombowe do lekko spłaszczonego, niezwykle ostre (przy uchwyceniu pędów łatwo czerpiące krew!) z długim wierzchołkiem kolca. Szyszki zielone, dojrzewające pomarańczowo-brązowe, cylindryczne, o długości 7-12 cm, szerokości 4-5 cm po otwarciu, z ciasno upakowanymi lub nawet zatkanymi łuskami o długości 18-23 mm i szerokości 14-20 mm, ze ściętymi wierzchołkami, prawie kwadratowymi końcami. Nasiona 3,5-4 mm, czarne, ze skrzydełkiem 10-12 mm. ( Martínez 1953 , Gordon 1968 , Nienstaedt 1983 , Taylor i wsp. 1994oraz szyszki w kolekcji MP Frankis). Zobacz P. martinezii dla różnic w stosunku do tego gatunku. Dystrybucja i EkologiaMeksyk: SW Chihuahua, W Durango, na wysokości 2300-(?)3200 m ( Gordon 1968 ). Próba kompleksowej inwentaryzacji (Ledig et al. 2000) zidentyfikowała 39 stanowisk w trzech rozłącznych skupiskach wzdłuż Sierra Madre Occidental, rozciągających się na północ 687 km na południe od Zwrotnika Raka, jak pokazano na poniższej mapie. (To i P. morrisonicola z Tajwanu są najbardziej wysuniętym na południe Piceagatunków.) Bliższe badanie tej mapy pokazuje, że drzewostany prawie zawsze występują na stromych, północnych zboczach. Środkowe i południowe drzewostany znajdują się na średniej wysokości 2675 m, północne na 2325 m (Ledig et al. 2000). Ich rodzimy klimat jest kontynentalny i należy do najzimniejszych w Meksyku
Szczegóły produktu
817301
strefa 5b: od -26,1 do -23,3ºC
strefa 6a: od -23,3 do -20,6ºC
strefa 6b: od -20,6 do -17,8ºC
strefa 7a: od -17,8 do -15,0ºC
strefa 7b: od -15,0 do -12,2ºC
strefa 8a: od -12,2 do -9,4ºC
Promocje
1) - 10% rabatu za zakup do 04.05.2025 roku
2)RABATY OD KWOTY ZAKUPU
od 500 do 999 zł - 5%
Od 1000zł - 10 %
Od 2000 zł -20 %
Od 3500 zł -30 %
PROMOCJE SUMUJĄ SIĘ.
1) Dlaczego wiosną trawy są przycięte i mają małą wysokość?
Odp.
Ponieważ najwyższe są np Miskanty, jesienią i zimą, kwietną jesienią i wczesną wiosną powinno ściąć stare łodygi roślin.
2) Dlaczego byliny wczesną wiosną są małe?
Odp.
Ponieważ zapadają na sen zimowy i jest to naturalne, że są mniejsze i od wiosny nabywają wigoru. Są też byliny co oprócz wiosną kwitną latem jesienią jesienią
3) Dlaczego ceny są wyższe niż gdzie indziej.
Odp.
Cena rośliny zależy od wielkości bryły korzeniowej po prawidłowo szkółkowanej ( przesadzanej z mniejszej doniczki do większej wraz z rozrostem bryły ) Czyli im większy pojemnik tym jest starsza i od tego zależy cena rośliny. Wysokość jest na drugim miejscu.
4) Kiedy najlepiej sadzić rośliny?
Odp.
Zakupione w pojemnikach można sadzić prawie przez cały rok ale jednak najlepszą porą roku to jesień: wrzesień, październik i początek listopada tak by rośliny zdążyły się ukorzenić, można jeszcze rośliny sadzić w kwietniu, na początku maja.
Rośliny kopane powinny być posadzone w tym samym dniu co wykopane, obficie podlane po posadzeniu od tego zależy przyjęcie roślin. Dla nie których wymagane jest częste podlewanie ( Tuje) i najlepiej gdy jest automatyczne podlewanie.
5) Co jak wpłacę za roślinę i nie będzie jej to co?
Odp.
W tedy Państwo dostaną zwrot na konto które płatność była zrobiona ale nie wcześniej niż termin wysyłki roślin
6) Ile trwa podróż rośliny?
Odp.
Teraz są wysyłane firmą DHL usługą premium oznacza to gwarancję dostarczenia na następny dzień.
7) Dlaczego rośliny nie są wysyłane za pobraniem?
Odp.
Dlatego, że koszt wysyłki z materiałami i otrzymaniem zwrotu to 90 zł przy wyższych roślinach nawet 150-200 zł i nie ma gwarancji, że klient zamawiający odbierze roślinę tak miałem latem 2023 gdzie przyszło 10 nie odebranych wysyłek. Aby zrobić przelew można poprosić kogoś z swojej rodziny lub udać się na pocztę czy do punktu gdzie można zrobić przelew na konto.
9) Dlaczego na żywopłoty nie są polecane Tuje Szmaragd?
Tuje Szmaragd są to rośliny szpalerowe ( nie można przycinać z boku tylko z góry ) Należy pamiętać, że najstarsze mają 2 metry szerokości. Starsze rośliny nie lubią przesadzania. Tuje powstały w Danii a więc preferują tamtejszy klimat morski czyli wilgotność powietrza a więc nie lubią suchego podłoża. Mam klientów, którzy się pytają potrzebuję Tuji Szmaragd na 130 cm bo wypadły ( klient nie podlewał) albo 200 cm bo wypadły a starsze Tuje nie lubią przesadzania. Po nad to chorują na choroby, są narażone na szkodniki więcej na stronie: https://www.ogrody.wloclawek.pl/pielegnacja-tuji-szmaragd/
Można posadzić inne rośliny na żywopłot niż Tuja Szmaragd ( Tuja Szmaragd nie jest popularna na zachodzie Europy)
Komentarze (0)
Oceń
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
Chwilowo nie możesz polubić tej opinii
Zgłoś komentarz
Czy jesteś pewien, że chcesz zgłosić ten komentarz?
Zgłoszenie wysłane
Twój komentarz został wysłany i będzie widoczny po zatwierdzeniu przez moderatora.
Twoje zgłoszenie nie może zostać wysłane
Napisz swoją opinię
Recenzja została wysłana
Twój komentarz został dodany i będzie widoczny jak tylko zatwierdzi go moderator.
Wysokie drzewo dorastające u nas do 15 m wysokości, o pokroju stożkowatym, o konarach niemal poziomo wyrastających z pnia. Jeśli rośnie luźno, to zwykle ugałęzione do samej ziemi. Pędy sztywne i głęboko bruzdkowane.Igły sztywne, grube, długości do 3 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczonść odporna na zanieczyszczenia miejskie. Preferuje tereny z dużą...
Odmiana bardzo powoli rosnąca ,o pokroju bardzo regularnego stożka, o cienkich, sztywnych pędach. Dorasta do wysokości 1,5-2,5 m, przy średnicy u podstawy dochodzącej do 1,5 m. Niekiedy wytwarza dwa lub więcej przewodników, a wtedy mamy do czynieni
Picea sitchensis ''Midget'' Wolno rosnąca odmiana świerka sitkajskiego o płasko kulistym pokroju i krótkich zielonych igłach od spodu srebrzystych. Widoczne są obie strony igieł, co daje wrażenie dwubarwności. Po wielu latach dorasta do ok. 1 m wysokości i ok. 1,2 m średnicy. Preferuje stanowiska słoneczne, osłonięte, gleby średnio żyzne, umiarkowanie...
Niewielkie drzewko dorastające do 5-7 m wysokości, o wyraźnym przewodniku. Konary wyrastają z pnia w okółkach, niemal poziomo, ale zaraz zaczynają opadać. Boczne gałązki także opadają. Pokrój drzewa jest płaczący, stosunkowo wąski.
świerk kłujący Nana – niebieskie igły, powolny wzrost, Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych rośnie powoli, także gleby
Karłowa odmiana świerka kłującego o płaskokulistym, gniazdowym pokroju. Rośliny rozmnażane przez sadzonkowanie (na własnych korzeniach), dłużej zachowują kulisty pokrój. Po 10 latach osiągają 0,5 m wysokości i 0,8 m szerokości. Rośliny szczepione rosną znacznie silniej,
Wolno rosnące, gęste i zwarte drzewo o zielononiebieskich igłach, stożkowatym pokroju, dorastające do około 6-8 m wysokości. Odmiana uzyskana z siewu w 1929 roku w Black Hills Nursery, w USA. Pędy liczne, lekko wzniesione, sztywne, gęsto otoczone igłami.
Polska, karłowa forma świerka o płaskokulistym pokroju. Pędy sztywne, wyrastające nieregularnie. Po dziesięciu latach osiąga ok. 1 m średnicy. Igły krótkie, sztywne, zielone, z lekkim niebieskawym nalotem. Małe wymagania glebowe. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych,
Wolnorosnąca odmiana świerka serbskiego, przybierająca kształt szerokiego stożka o nieregularnej powierzchni. Po 10 latach dorasta do 0,6 m wysokości i 0,75 m średnicy. Pędy krótkie, sztywne. Młode przyrosty złociste. Igły krótkie, 5-10 mm długości
Karłowa, wolno rosnąca odmiana świerka o kulistym, w starszym wieku kopulastym pokoju. Osiąga po 10 latach uprawy około 0,3 m średnicy. Sport odmiany ‘Conica’ uzyskany przed 1967 rokiem w Holandii przez C. Strenga Jr. w Boskoop. Roczne przyrosty mają zaledwie o 2-3 cm długości. doprowadzić do szybkiego zagłuszenia odmiany. Odmiana polecana do sadzenia w...
Szybko rosnące dość duże drzewo dorastające do 10 m wysokości, o pokroju kolumnowym. Korona wąska, dość gęsta. Pędy grube i silne, wyrastają z pnia pod ostrym kątem. Igły sztywne, grube, długości do 2,5 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczone długo i ostro zakończone,
Jest to karłowa odmiana świerka o stożkowatym pokroju i powolnym wzroście. Początkowo tworzy zwarty, gęsty krzew. Z czasem wytwarza przewodnik. Stare egzemplarze są stożkowate, bardzo zwarte, choć nieregularne. Boczne gałęzie nieco zwisają.
Gatunek pochodzący z Gór Skalistych zachodniej części Ameryki Północnej. Duże drzewo o regularnym, stożkowym pokroju, powszechnie znane jako srebrny świerk. W swoim naturalnym środowisku osiąga wysokość ponad 30 m. Drzewa rosnące swobodnie posiadają korony ugałęzione do samej ziemi.
Odmiana świerka kłującego o średnio silnym wzroście. Od innych podobnych odmian wyróżnia się bardzo gęstym, stożkowym pokrojem. Wzrost znacznie wolniejszy niż siewek tego gatunku. Roczne przyrosty 10-20 cm. Po 10 latach osiąga ok. 2 m wysokości. Dorasta do 4 m wysokości. Pędy krótkie, sztywne. Igły szaroniebieskie, stosunkowo krótkie, 1,5-2,5 cm długości,...
Karłowa odmiana, rosnąca początkowo w formie spłaszczonej kuli. Z czasem wytwarza przewodnik, przybierając kształt nieregularnego, zaokrąglonego stożka. Rośnie bardzo powoli. W wieku 10 lat osiąga 0,7 m wysokości i ok. 1 m szerokości. Bardzo stare egzemplarze, po wytworzeniu przewodnika,
Drzewo z długimi gałęziami zwisającymi do ziemi. Dekoracyjna już w młodości, kiedy wszystkie gałęzie zwisają. U starszych osobników zwisają głównie pędy drugiego rzędu. Dorasta do końcowej wysokości 30 m. W wieku 10 lat osiąga 5-6 m. Igły są ciemnozielone. Polecana do parków i dużych ogrodów przydomowych. Szczególnie atrakcyjnie wygląda w pobliżu...
Odmiana świerka kłującego o silnym wzroście i regularnym pokroju. Od innych podobnych odmian wyróżnia się bardzo regularną, stożkową koroną i ładnym srebrzystoniebieskim wybarwieniem. Wzrost silny, podobny do wzrostu świerków rozmnażanych z siewu.
Karłowa odmiana, rosnąca początkowo w formie spłaszczonej kuli. Z czasem wytwarza przewodnik, przybierając kształt nieregularnego, zaokrąglonego stożka. Rośnie bardzo powoli. W wieku 10 lat osiąga 0,7 m wysokości i ok. 1 m szerokości. Bardzo stare egzemplarze, po wytworzeniu przewodnika, dorastają do 1,8-2 m wysokości.
Nazwa zbiorowa dla wielu odmian świerka pospolitego o bardzo wąskostożkowym, wręcz kolumnowym pokroju. Wzrost silny, zbliżony do typu. Takie formy były opisywane już w XIX w. Były pozyskiwane dla potrzeb ogrodowych ze stanowisk naturalnych. Występują szczególnie często w lasach w Finlandii i Szwajcarii. .
Płacząca, niebiesko-szara odmiana świerka Engelmanna. Igły są jasnoniebieskie. Bardzo odporny na zimno wybór, który jest zarówno pełen wdzięku, jak i niesamowity dla krajobrazu. Warstwy niebiesko-zielonych liści wdzięcznie i delikatnie układają się kaskadowo,
"Miniaturowa forma odmiany świerka ‘Acrocona’, z szyszkami na zakończeniach pędów. Młode szyszki mają czerwone zabarwienie i co roku na wiosnę pojawiają się w dużych ilościach na krzewie. Pokrój roślin nieregularny, gęsty, zaokrąglony lub szerokostożkowaty ze zwisającymi gałęziami bocznymi.
Oryginalna odmiana świerka kłującego o zielonych igłach i ozdobnych szyszkach. Rośnie powoli i niezbyt regularnie. Jedne egzemplarze pozostają długo krzaczaste, inne tworzą przewodnik i dają pojedyncze przyrosty do 30 cm długości. W wieku 10 lat osiąga około 0,8-1,2 m wysokości.
świerk kłujący ''Kugel Kohout'' - zwarta, karłowa odmiana, igły srebrzystoniebieskie. Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych rośnie powoli,
Nazwa zbiorowa dla wszystkich form o cechach gatunku, srebrzystym zabarwieniu igieł i nieznanej tożsamości odmianowej. Poszczególne egzemplarze mogą różnić się pomiędzy sobą, ponieważ zwykle rośliny rozmnażane są przez wysiew nasion, a następnie selekcję
Naprawdę odmienna odmiana znana z wyglądu nowych gałęzi wyczyńca, z jasnoniebieskimi igłami na końcach gałęzi krótszymi niż igły u podstawy; doskonale nadaje się do sadzenia buforowego i jako efektowne drzewo akcentujące Iseli Foxtail Spruce ma atrakcyjne niebieskie liście.
Łatwo rośnie na średnio kwaśnych, równomiernie wilgotnych, dobrze przepuszczalnych glebach na stanowiskach słonecznych. Dobrze spisuje się na żyznych glebach piaszczystych. Preferuje chłodne letnie klimaty i często rośnie słabo na południe od strefy 7 USDA.
Oto bardzo unikalna odmiana Picea engelmannii, która została znaleziona przez Szkółkę Buchholz w partii sadzonek. 'Blue Magoo' to średnio rosnący wyprostowany iglak z krótkimi szaroniebieskimi igłami i gęstą, symetryczną strukturą rozgałęzień.
świerk kłujący Oliwia - bardzo gęsta, karłowa forma o regularnym, kulistym pokroju, Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym. Na glebach suchych i piaszczystych
świerk kaukaski 'Summergold' - wiosenne przyrosty złotożółte, starsze igły żółtawe, zwarty pokrój Nie ma specjalnych wymagań glebowych, ale źle znosi gleby wapienne. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od zimowych wiatrów. Dobrze prezentuje się z...
świerk kłujący Glauca Wartburg - gęsta, karłowa odmiana o płaskokulistym pokroju, igły srtebrzystoniebieskie. Wytrzymała na mrozy (strefa 4a. Mało wymagająca co do rodzaju gleb, wymaga podłoża stosunkowo żyznego, wilgotnego, ale nie mokrego, o odczynie kwaśnym.
Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 12-15 m, o wąskim, stożkowatym pokroju. Gałęzie krótkie, skierowane łukowato ku górze, boczne także krótkie, zwisające. Igły 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, spłaszczone, u młodych roślin ostre i kłujące, u starszych tępe.
Drzewo szybko rosnące, dorastające do wysokości 30 m, w naszych warunkach zwykle niższe (20 m), o zróżnicowanym pokroju. Większość egzemplarzy ma korony wąskie, strzeliste, ale zdarzają się egzemplarze o koronie szerszej. Gałęzie krótkie skierowane łukowato ku górze. Gałęzie boczne, także krótkie, zwisające.Odporny na mróz (strefa 5a). Mało wymagający co...
Drzewo o wąskiej, stożkowatej koronie, zwykle ugałęzione do samej ziemi. Po dwudziestu latach osiąga 10-12 m wysokości i średnicę na dole korony ok. 1,5 m. Boczne konary łukowato wygięte, z długimi odgałęzieniami malowniczo zwisającymi w dół.
Płożąca odmiana świerka, niewytwarzająca przewodnika, zwykle jednak uprawiana, jako forma szczepiona lub też prowadzona przy przewodniku. Jej wysokość uzależniona od wysokości szczepienia lub też wysokości palika, przy którym była prowadzona.
Picea pungens 'Thomsen' to szybko rosnąca, szeroko piramidalna odmiana świerka Colorado z pół-wysadzonymi rozgałęzieniami i wyjątkowo grubymi, pudrowoniebieskimi igłami. Mówi się, że jego jakość może konkurować z P. pungens 'Hoopsii'. Po 10 latach wzrostu, dojrzały okaz będzie mierzył od 10 do 15 stóp (3-5 m) wysokości i 8 stóp (2,5 m) szerokości, przy...
Szybko rosnące dość duże drzewo dorastające do 10 m wysokości, o pokroju kolumnowym. Korona wąska, dość gęsta. Pędy grube i silne, wyrastają z pnia pod ostrym kątem. Igły sztywne, grube, długości do 2,5 cm, kwadratowe lub bocznie spłaszczone długo i ostro zakończone, kłując
"Jak zauważono w opisie Picea , analiza molekularna Ran i in. (2006) wyraźnie wskazuje, że P. chihuahana nie jest spokrewniona ze świerkami północnoamerykańskimi, ale dzieli podklad z ośmioma innymi gatunkami pochodzącymi z zachodniej Azji, wschodnich Himalajów, Tajwanu i Japoni
