Wolno rosnąca, początkowo jajowata, później kolumnowa odmiana jałowca o intensywnie żółtym, złocistym ulistnieniu. Po 10 latach uprawy dorasta do ok 1,5 m wysokość i 0,4-0,5 m szerokości. Regularnym pokrojem przypomina odmianę ‘Hibernica’. Forma bezprzewodnikowa, wielopędowa, na szczycie zaokrąglona. Pędy ułożone wertykalnie, dość sztywne, odporne na okiść śniegową. Gałązki liczne, wyprostowane, na końcach delikatnie odchylone na zewnątrz, gęsto ułożone, tworzą zwartą powierzchnię. Igły krótkie, 5-7 mm długości, miękkie, słabo kłujące, osadzone po 3 wokół pędów. Igły przez cały rok złociste, w czasie sezonu wegetacyjnego intensywnie żółte, zimą żółtobrązowe. Igły wewnątrz krzewu oraz od strony północnej pozostają lekko zielonkawe. Odmiana notowana w sprzedaży od lat osiemdziesiatych XX wieku. Roślina łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Mrozoodporność dobra, ale w najchłodniejszych rejonach kraju może zimą przemarzać, zwłaszcza od strony południowej. Na zimę zaleca się osłanianie roślin cieniówką lub agrowłókniną. Krzew polecany do uprawy w ogrodach przydomowych pojedynczo lub w grupach, na wrzosowiskach, na cmentarzach, na rabatach w zestawieniu z innymi roślinami iglastymi. Nadaje się do sadzenia w formie szpaleru. W kompozycji daje wyraźny akcent kolorystyczny. Strefa mrozoodporności 6a.
