Forma młodociana bluszczu pospolitego, tworząca niewielkie, kompaktowe krzewy osiągające 0,5-1 m wysokości. Roślina ma sztywne, grube, wzniesione pędy oraz nieduże, 4-6 cm długości liście ułożone blisko siebie w dwóch rzędach. Liście są w kształcie trójkątne, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, prawie pozbawione klap. Ich regularne ułożenie nadaje roślinie oryginalny, egzotyczny wygląd, przypominający z oddali pustynne wilczomlecze. Na łodygach pojawiają się krótkie korzenie przybyszowe, ale roślina nie wspina się po ścianach ani podporach. Starsze pędy z wiekiem wyginają się i pokładają pod swoim ciężarem. Roślina nie kwitnie i nie tworzy owoców. Wymagania uprawowe podobne jak innych odmian bluszczy - toleruje większość przeciętnych gleb ogrodowych. Najlepiej jednak rośnie na wilgotnych i przepuszczalnych podłożach bogatych w próchnicę, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Doskonale czuje się sadzona w cieniu. Na stanowiskach słonecznych może zimą przemarzać w przypadku wystąpienia silnego mrozu. Zaletą bluszczu pospolitego jest mała podatność na szkodniki i choroby. Jedyny problemem mogą stanowić choroby bakteryjne liści, które jednak rzadko występują na roślinach rosnących w ogrodzie. Gdyby jednak na liściach zaczęły pojawiać się ciemne plamki z jaśniejszą obwódką należy ograniczyć zraszanie roślin wodą, gdyż zabieg ten sprzyja rozprzestrzenianiu bakterii wywołujących chorobę (bakteriozę bluszczu). Ze względu na niewielkie rozmiary i kompaktowy pokrój odmiana jest polecana do sadzenia w ogrodach skalnych, japońskich oraz na rabatach z niskimi krzewami.
